Απο το "ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ" του Θαναση Δ. Ντόκου

ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΜΝΗΣΤΗΝ

Και προπαντώς μη δώσεις βάση στους ποιητές.
Σ'αυτα που λένε ότι δήθεν
θα σε μπάσουνε λαθραία
στη γαλέρα του Ιπτάμενου Ολλανδου

τους ουρανούς να οιακίζεις
σφηνωμένη
ανάμεσα στις αποσκευές της αιωνιότητας.
Να εμπιστεύεσαι τους οδοκαθαριστές.

Προτιμότερο. Έχουνε - όπως και να το κάνουμε -
άμεση επαφή με τα γήινα. Κρατάνε πάνω τους
τα εντελώς απαραίτητα (τσιγάρα,

ένα σάντουιτς). Αλλά κυρίως απαλλάσουν
τη σκληρή πραγματικότητα της ασφάλτου
από τις μάταιες υποσχέσεις των φείγ-βολάν.

ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

Υπάρχουν δέντρα ψηλά σαν κυπαρίσσια. Υπάρχουν
τα κορμιά των κοριτσιων. Η λαμψη τους.
Που χορηγεί ο ήλιος με υπερωρίες. Ένα προφιλ
στο φως που τρέμει του κεριού στις μπυραρίες.

Κορίτσια στους λουτήρες. Μόνα· με το κορμί τους,
Στο γυμναστήριο να υψώνονται στους κρίκους.
Να δοκιμάζουν καταδύσεις απο ψηλούς βατήρες.
Ιδανικά κορίτσια που αγάπησα χωρίς ελπίδα.

Κορίτσια δανεικά στους οίκους ανοχής.
Με χειλια μεθυσμενα μεσα στην αγκαλιά μας. Ή
απο κοχύλια διεσταλμένα ν' αναδύονται. Κορίτσια

τέλος, δίχως τέλος. Σα μια διαρκή μετάγγιση
σπέρματος. Πίσω απ' τα μάυρα τους γυαλια
γεμάτα έπαρση. Δεν έχω δει ταπεινό κυπαρίσσι.

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ

Όταν αισθάνομαι μόνος, οικουμενικά μόνος·
προσηλώνω το βλεμμα στο κενό. Απο το βάθος
έρχεται αστραφτερή η Ναταλία Αστερίου.
Πέμπτη δημοτικού. Στα διαλείμματα καλούσε

τους εκλεκτους συμμαθητές στην αποθηκούλα.
Ειχε φροντίσει ν' απαλλαγεί απ'το εσώρουχο.
Σήκωνε μ' επιδέξια χέρια την ποδιά της. Εμεις
αγγίζαμε εκεί και κάναμε ανάσταση. Το κουδούνι

σήμαινε· όπως η καμπάνα τις πένθιμες ημερες.
Κανεις απο τους εκλεκτους δεν πρόκοψε.
Υπάρχουν αποδείξεις. Όπως υπάρχουν

και σήμερα γονείς που αναρωτιουνται
γιατί ο δείνα ή ο τάδε προοδεύουν. Άντε τώρα
να τους εξηγήσεις γι' αποθηκούλες και τέτοια.

ΤΕΜΑΧΙΣΜΟΣ

Τα πόδια μου δε με συνδέουν με το χώμα.
Πάνω στην πείνα μιας άθλιας νύχτας
έκοψα τις ρίζες μου και τις έφαγα.
Πράγμα συγκλονιστικό

ή κι εντελώς αδιάφορο.
Όσο για τα κλαδιά
χάνονται βαθιά στο μέλλον.
Τώρα τι μένει όρθιο;

Ίσως οι κορμοί.
Το ρημάδι το κορμί που αιωρείται
βαλσαμωμένο με ιδέες.

(Η Ελλάδα έχει ξεδέσει
χρόνια τώρα απ'τα Βαλκάνια
πλέοντας προς άγνωστη κατεύθυνση.)